Getting Warmer
1963
De Geschiedenis van Huisverwarming
Promotiefilm voor Esso huisolie
Behaaglijkheid
Door de geschiedenis heen is de mens steeds op zoek geweest naar warmte en comfort in zijn leven. Op luchtige, dichterlijke wijze wordt in 'Getting Warmer' verteld waarmee de mens in de praktijk werd geconfronteerd. Meerdere uitvindingen worden getoond. De resultaten zijn wisselend. Totdat de centrale verwarming zijn intrede doet in huizen en gebouwen. Dit blijkt de ultieme oplossing. Uiteraard wordt de brandstof per tankauto aangevoerd door Esso.
Opmerkelijk
Deze film werd gemaakt in opdracht van een adverteerder die zich moeilijk kon vinden in het concept ‘poppenfilm’. Animator Joop Bekker diende op last van de opdrachtgever een aantal scenes steeds opnieuw te animeren omdat ze werden afgekeurd. De klant vond het 'te grappig' voor dit serieuze onderwerp. Joop Bekker vertelde later hierover: “De klant wou eigenlijk live action zien en zo moesten de poppen worden ingezet.”
Het team van Dollywood heeft er een draai aan gegeven en het resultaat mag er zijn!
Waar rook is, is vuur
In films als deze, zijn naast poppen en decors ook special effects gebruikt.
Uitleg:
‘Brandend vuur’ werd gemaakt door de vlammen op dik cellofaan te schilderen en deze als uitgeknipte tekenfilm-elementen tussen de haardblokken te plaatsen. Door een gat, onder het decor, werd vaak een klein spotje met een kleurfilter geplaatst om de gloed van het vuur te benadrukken.
‘Rook’.
Op meerdere plaatsen is zichtbaar dat rook uit schoorstenen krinkelt. Zolang er geen animatiepop in de buurt was, kon een maquette volstaan, waarbij echte rook uit opsteeg. Dit was dus live-action, gefilmd in een maquette. Zodra een pop in beeld was, werd de rook (of stoom) met behulp van dubbelopnamen in het beeld gekopieerd. Dit vergde enorme precisie. De rook/stoom werd afzonderlijk gefilmd. Dit gebeurde tegen een zwarte achtergrond. De ‘pijp’ was (net als de achtergrond) matzwart en moest in beeld exact dezelfde positie hebben als de schoorsteen die in de poppenfilm set stond. Men beschikte niet over video-montagefaciliteiten om het beeld te positioneren. De zwarte achtergrond functioneerde als de huidige ‘greenscreen’ en werd na een aantal handelingen transparant. De rook werd op deze wijze in de poppenfilmset geïntegreerd.
Op gelijke wijze kon ook een regenbui worden gesimuleerd. Het in beeld brengen van deze natuurelementen was daarom zeer bewerkelijk. Voor de Dollywood-medewerkers was dit echter de enige wijze waarop dit kon worden getoond.
Grafische lijnen
Op driekwart van de speelduur is te zien hoe in een ogenschijnlijk leeg decor een raamwerk ontstaat, waar leidingen van radiatoren worden getoond. Vervolgens vormt zich hier een gebouw omheen. Nu zou je daarvoor een digitaal tekenprogramma gebruiken. Klaar.
Voor dit shot werd uit perspexglas de contouren van het gebouw gemaakt, die exact in maatvoering overeen kwam met die van het gebouw. Op ingenieuze wijze werden de hoeken en naden van het transparante model aangelicht waardoor de randen als witte lijnen tegen een donkere achtergrond aftekenden. Dit gaf een grafisch effect. Het lijnenspel loopt vloeiend over in een echt gebouw! Ook hier werd door middel van een dubbelopnamen de tweede school-maquette gefilmd, te midden van een landschap.
Meer complex
De complexiteit van dit shot is groter, omdat er aan het begin en eind van de shot twee camerabewegingen zijn opgenomen. Weet dat de filmcamera’s geen ‘doorkijk zoeker’ had, en de cameraman dus nooit zag wat hij werkelijk filmde. Dit moest hij vooraf (zonder film in de camera) voor zichzelf repeteren. Er bestond geen computer die de camera stuurde. Het was handwerk.
Razendknap maar saai
Aan het eind van de film wordt nog eens uitvoerig getoond waar in huis het comfort te vinden is. Dit shot duurt ruim één minuut. Dit is thans 3x de lengte van een moderne commercial. Wie deze scene nu ziet, zal het snel ervaren als traag en saai. Besef wel, dat voor het relatief nieuwe medium ‘reclamefilm’ de overgang van entertainment naar commercie destijds een riskante overgang was. De boodschap moest aan het publiek overduidelijk worden aangeboden.
De ballonnen die in beeld verschenen, waren het resultaat van drievoudige samenvoeging van verschillende filmopnamen: 1) het huis, 2) het ballonvormige kader; en 3) het beeld dat zich binnen de ballon vertoonde.
Hiervoor werd een uiterst secure voorbereiding vereist, waarin de medewerkers goed moesten weten welke technische stappen nodig waren dit resultaat te bereiken.
Wie de scene nu terugziet, ziet alleen een langzaam verteld verhaal. Het technische vernuft verdwijnt hiermee voor een groot deel.
Story of ...
Dollywood had een internationale reputatie opgebouwd met het maken van realistische animatiefilms waarin de geschiedenis van een techniek werd getoond. Elders op deze website zijn films te vinden als “Story of time” (1949) (van Signal Film), “Story of Light” (1954) en “Light and Mankind” (1954) . Het zal daarom niet verbazen dat de werktitel van deze film was “Story of Home Heating”.
Werkfoto van de opbouw openingsscène.
Credits
| Titel: | Getting Warmer | |
|---|---|---|
| Opdrachtgever: | ESSO | |
| Productiejaar: | 1963 | |
| Lengte: | 10 minuten | |
| Art Direction: | Henk Kabos | |
| Muziek: | Ger van Leeuwen | |
| Tekst: | Paul Jennings | |
| Commentaar: | Derek Hart | |
| Animatie: | Joop Bekker, Geert Knoef, Fred van der Boezem | 35 mm, Technicolor |
| Camera: | Bert Spijkerman | |
| Poppen: | Harry Tolsma | |
| Poppenkleding: | Lia Sten | |
| Formaat: | 35 mm, Technicolor |
