De film Piccolo, Saxo en Co toont de familie 'der snaarinstrumenten' die op zoek gaat naar andere families van muziekinstrumenten. Die vinden ze. Aan het einde van hun muzikale reis is het symfonieorkest een feit.

Opmerkelijk

De animatie werd verricht door het duo Joop Bekker en (latere) echtgenoot Geert (Bekker-)Knoef. Het camerawerk is fraai, vooral de openingsscène. Dit was een interesse van Geert Bekker. Geert Knoef (door intimie werd zij Geertje genoemd) vond het leuk om met een dynamische camera te werken. Destijds opmerkelijk omdat het technische en fysiek zware camerawerk werd beschouwd als typisch mannenwerk. Het is overigens in het algemeen opmerkelijk dat destijds een vrouw een belangrijke functie had van hoofdanimator. In de jaren '50 van de vorige eeuw was het niet gebruikelijk dat vrouwen zich tot deze status konden opwerken, vrouwen werden destijds verondersteld om kantoorwerk te doen of te assisteren in anonimiteit. Men kan dus stellen dat Geert(je) haar mannetje stond!
In het filmverhaal groeit de groep muzikanten, die allen individueel worden geanimeerd. In veel scenes moesten de instrumenten door het decor wandelen. Om regelmatige stappen te realiseren, werd gebruik gemaakt van zgn fase-benen. Deze techniek van George Pal hield in dat voor ieder instrument een afzonderlijke serie houten beentjes waren gemaakt die per beeld uitwisselbaar waren. Günther Mandl (niet genoemd op de aftiteling) assisteerde hierbij. Hieronder zijn enkele productiefoto's uit deze film.